ប្រវត្ដិ Winston Churchill
Prime Minister(1874–1965)
(អ្នកទុទ្ទិដ្ឋិនិយម មើលឃើញតែពីភាពលំបាក់នៅគ្រប់ឪកាសនិងសុទ្ទិដ្ឋិនិយម មើលឃើញតែពីឪកាសនៅគ្រប់ពីភាពលំបាក់)
កើតនៅឆ្នាំ 1874 គ្រួសារ Winston Churchill បានបម្រើការនៅក្នុងកងទ័ពអង់គ្លេសនិងធ្វើការជាអ្នកនិពន្ធមុនពេលចូលប្រឡូកក្នុងឆាកនយោបាយ។ បន្ទាប់ពីបានក្លាយជានាយករដ្ឋមន្ត្រីនៅឆ្នាំ 1940 គាត់បានជួយដឹកនាំយុទ្ធសាស្ត្រសម្ព័ន្ធមិត្តដែលទទួលបានជោគជ័យជាមួយសហរដ្ឋអាមេរិកនិងសហភាពសូវៀតអំឡុងសង្គ្រាមលោកលើកទី 2 ដើម្បីកម្ចាត់អំណាចអាក់ស៊ីសនិងសន្តិភាពក្រោយសង្គ្រាម។ បានជ្រើសរើសនាយករដ្ឋមន្ត្រីជាថ្មីម្តងទៀតនៅឆ្នាំ 1951 គាត់បានណែនាំកំណែទម្រង់ក្នុងស្រុកសំខាន់។ Churchill បានស្លាប់នៅអាយុ 90 ឆ្នាំក្នុងឆ្នាំ 1965 ។
ជីវិតដំបូង
លោក Winston Leonard Spencer-Churchill កើតនៅថ្ងៃទី 30 ខែវិច្ឆិកាឆ្នាំ 1874 ក្នុងគ្រួសារអភិជន។ នៅពេលជីវិតរបស់គាត់បានលេចឡើងគាត់បានបង្ហាញពីលក្ខណៈរបស់ឪពុកលោក Lord Randolph Churchill ជាអ្នកគ្រប់គ្រងចក្រភពអង់គ្លេសមកពីគ្រួសារអង់គ្លេសដែលបានបង្កើតឡើងហើយម្តាយរបស់គាត់គឺ Jeanette "Jennie "ជេរ៉ូមដែលជាសង្គមនិយមញូវយ៉កឯករាជ្យ។
ក្នុងនាមជាកូនក្មេងលោក Churchill បានធំដឹងក្ដីនៅឌុបលីនប្រទេសអៀរឡង់ដែលឪពុករបស់លោកត្រូវបានជួលដោយជីតារបស់លោកដែលជាអ្នកឧកញ៉ាទី 7 នៃម៉ាប្លូរ៉ូនិងចនស្ពែនសឺរ - ឆិចឡែល។ នៅពេលគាត់ចូលរៀននៅសាលាផ្លូវការ Churchill បានបង្ហាញថាជាសិស្សឯករាជ្យនិងបះបោរ។ គាត់បានធ្វើយ៉ាងលំបាកនៅសាលារៀនពីរដំបូងរបស់គាត់ហើយនៅខែមេសាឆ្នាំ 1888 គាត់ត្រូវបានគេបញ្ជូនទៅសាលារៀនហារ៉ូលនៅជិតទីក្រុងឡុង។ ក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានសប្តាហ៍នៃការចុះឈ្មោះចូលរៀនរបស់គាត់គាត់បានចូលរួមក្នុងក្រុមហាវ៉េរ៉ាហ្វ័រដែលបានដាក់គាត់ឱ្យដើរទៅរកអាជីពយោធា។
ដំបូងវាហាក់ដូចជាមិនមានយោធាជាជម្រើសដ៏ល្អសម្រាប់ Churchill ។ វាបានធ្វើឱ្យគាត់ព្យាយាមបីដងដើម្បីប្រលងយកមហាវិទ្យាល័យយោធាចក្រភពអង់គ្លេស។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយនៅទីនោះគាត់បានធ្វើបានល្អហើយបានបញ្ចប់ការសិក្សាថ្នាក់ទី 20 នៅក្នុងថ្នាក់រៀនរបស់គាត់រហូតដល់ 130 ឆ្នាំ។ រហូតមកដល់ពេលនេះទំនាក់ទំនងរបស់គាត់ជាមួយទាំងម្តាយនិងឪពុករបស់គាត់គឺឆ្ងាយណាស់ប៉ុន្តែគាត់ស្រឡាញ់ពួកគេទាំងពីរ។ ពេលនៅសាលារៀនលោក Churchill បានសរសេរសំបុត្រផ្ញើទៅម្ដាយរបស់គាត់ដោយអង្វរនាងឱ្យមកជួបគាត់ប៉ុន្តែនាងកម្រមក។ ឪពុករបស់គាត់បានស្លាប់នៅពេលគាត់មានអាយុ 21 ឆ្នាំហើយគេបាននិយាយថា Churchill បានស្គាល់គាត់កាន់តែច្រើនដោយសារកេរ្តិ៍ឈ្មោះជាងទំនាក់ទំនងស្នេហាដែលពួកគេបានចែករំលែក។
Churchill មានអាជីពយ៉ាងខ្លីប៉ុន្តែមានសកម្មភាពនៅក្នុងកងទ័ពអង់គ្លេសនៅឯចំនុចកំពូលនៃអំណាចយោធាអង់គ្លេស។ គាត់បានចូលរួមក្នុង Hussars ទីបួននៅឆ្នាំ 1895 និងបានបម្រើនៅព្រំដែនឥណ្ឌាភាគខាងជើងនិងប្រទេសស៊ូដង់ជាកន្លែងដែលគាត់បានឃើញសកម្មភាពនៅសមរភូមិអូមដួនក្នុងឆ្នាំ 1898 ។ នៅពេលដែលនៅក្នុងកងទ័ពគាត់បានសរសេររបាយការណ៍យោធាសម្រាប់កាសែត The Pioneer និងសារព័ត៌មាន Daily Telegraph ហើយនិងពីរ សៀវភៅអំពីបទពិសោធន៍របស់គាត់រឿងរ៉ាវនៃកំលាំងទីលានម៉ាលកាន (1868) និងសង្គ្រាមទន្លេ (1899) ។
នៅឆ្នាំ 1899 លោក Churchill បានចាកចេញពីកងទ័ពហើយបានធ្វើការជាអ្នកឆ្លើយឆ្លងព័ត៌មានសង្គ្រាមសម្រាប់កាសែតភ្នំពេញប៉ុស្តិ៍ដែលជាកាសែតប្រចាំថ្ងៃអភិរក្ស។ ខណៈពេលដែលបានរាយការណ៍នៅលើសង្គ្រាម Boer នៅអាហ្វ្រិកខាងត្បូងគាត់ត្រូវបានគេចាប់ខ្លួនដោយ Boers ខណៈពេលដែលបេសកកម្មកាយរិទ្ធិមួយ។ គាត់បានធ្វើឱ្យមានចំណងជើងនៅពេលដែលគាត់បានគេចខ្លួនដោយធ្វើដំណើរជិត 300 ម៉ាយទៅទឹកដីព័រទុយហ្កាល់នៅម៉ូសំប៊ិក។ នៅពេលគាត់ត្រឡប់ទៅអង់គ្លេសគាត់បានសរសេរអំពីបទពិសោធន៍របស់គាត់នៅក្នុងសៀវភៅឡុងដ៍ទៅឌីសម៉ីមីត (1900) ។
អាជីពដំបូង: រដ្ឋាភិបាលនិងយោធា
នៅឆ្នាំ 1900 លោក Churchill បានក្លាយជាសមាជិកសភានៅក្នុងគណបក្សអភិរក្សនៃទីក្រុង Oldham ដែលជាទីក្រុងមួយនៅក្នុងទីក្រុង Manchester ។ បន្ទាប់ពីឪពុករបស់គាត់បានចូលប្រឡូកក្នុងនយោបាយគាត់ក៏បានធ្វើតាមអារម្មណ៍នៃភាពឯករាជ្យរបស់ឪពុកគាត់ដែលបានក្លាយជាអ្នកគាំទ្រកំណែទម្រង់សង្គម។ មិនមានការជឿជាក់ថាគណបក្សអភិរក្សបានប្តេជ្ញាចិត្តដើម្បីយុត្តិធម៌សង្គមឆឺឆេលបានប្តូរទៅគណបក្សសេរីនិយមនៅឆ្នាំ 1904 ។ គាត់ត្រូវបានគេបោះឆ្នោតជ្រើសរើសសមាជិករដ្ឋសភាក្នុងឆ្នាំ 1908 និងត្រូវបានតែងតាំងជាគណៈរដ្ឋមន្ត្រីរបស់នាយករដ្ឋមន្រ្តីជាប្រធានក្រុមប្រឹក្សារដ្ឋ។ នៅឆ្នាំដដែលនោះគាត់បានរៀបការជាមួយ Clementine Ogilvy Hozier បន្ទាប់ពីការដើរសួរខ្លី។
ក្នុងនាមជាប្រធាននៃក្រុមប្រឹក្សាសន្តិសុខពាណិជ្ជកម្មលោកបានចូលរួមជាមួយអធិការបតីថ្មីលោកឡូដដចចឆាតក្នុងការប្រឆាំងនឹងការពង្រីកកងទ័ពជើងទឹកអង់គ្លេស។ ក្នុងឆ្នាំ 1908 គាត់បានណែនាំពីកំណែទម្រង់ជាច្រើនសម្រាប់ប្រព័ន្ធពន្ធនាគារបានណែនាំប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមាជាលើកដំបូងហើយបានជួយបង្កើតការផ្លាស់ប្តូរការងារសម្រាប់អ្នកអត់ការងារធ្វើនិងការធានារ៉ាប់រងភាពអត់ការងារធ្វើ។ Churchill បានជួយក្នុងការអនុម័តថវិកាប្រជាជនដែលបានណែនាំពន្ធថ្មីលើអ្នកមានដើម្បីចំណាយសម្រាប់កម្មវិធីសុខុមាលភាពសង្គមថ្មី។ ថវិកានេះបានអនុម័តនៅរដ្ឋសភានៅឆ្នាំ 1909 ប៉ុន្តែត្រូវបានគេចាញ់នៅក្នុងផ្ទះរបស់ព្រះអម្ចាស់មុនពេលត្រូវបានអនុម័តនៅឆ្នាំ 1910 ។ គាត់ក៏បានធ្វើសេចក្តីព្រៀងច្បាប់ចម្រូងចម្រាសមួយដើម្បីកែប្រែច្បាប់ស្តីពីកង្វះស្មារតីនៃឆ្នាំ 1913 ដែលតម្រូវឱ្យមានការក្រៀវស្រាលនៃភាពទន់ខ្សោយ ។ ច្បាប់នេះនៅទីបំផុតបានអនុម័តទាំងពីរផ្ទះដោយមានតែការជួសជុលនៃការឃុំខ្លួននៅក្នុងស្ថាប័ន។
នៅខែមករាឆ្នាំ 1911 លោក Churchill បានបង្ហាញពីផ្នែករឹងមាំរបស់គាត់នៅពេលគាត់បានធ្វើដំណើរទស្សនកិច្ចដ៏ចម្រូងចម្រាសមួយទៅកាន់ការឡោមព័ទ្ធរបស់នគរបាលនៅទីក្រុងឡុងដ៍។ ប៉ូលិសបានឡោមព័ទ្ធផ្ទះមួយដែលចោរប្លន់ពីរនាក់ត្រូវបានចាប់ខ្លួន។ កម្រិតនៃការចូលរួមរបស់ Churchill នៅតែស្ថិតក្នុងជម្លោះមួយចំនួន។ គណនីមួយចំនួនបានឱ្យគាត់ទៅកន្លែងកើតហេតុតែដើម្បីមើលដោយខ្លួនឯងនូវអ្វីដែលកំពុងកើតឡើង។ អ្នកផ្សេងទៀតថ្លែងថាលោកបានចោទប្រកាន់ថាបានផ្តល់ការណែនាំទៅកាន់នគរបាលអំពីរបៀបព្យុះព្យុះដ៏ល្អបំផុត។ អ្វីដែលគេដឹងគឺថាផ្ទះបានឆេះក្នុងអំឡុងពេលឡោមព័ទ្ធនិង Churchill បានរារាំងអគ្គីភ័យពីការពន្លត់អគ្គីភ័យដោយនិយាយថាគាត់គិតថាវាល្អប្រសើរជាងមុនដើម្បីឱ្យផ្ទះដុតបំផ្លាញជាជាងការប្រឈមមុខនឹងការរស់រានមានជីវិត។ សាកសពរបស់ចោរប្លន់ទាំងពីរនាក់ត្រូវបានគេរកឃើញនៅក្នុងគំនរបាក់បែកឆេះ។
ខណៈពេលបម្រើជាអ្នកទីមួយនៃនាវា Admiralty, Churchill បានជួយធ្វើទំនើបកម្មកងនាវាចរអង់គ្លេសដោយបញ្ជាឱ្យនាវាចម្បាំងថ្មីត្រូវបានសាងសង់ដោយប្រេងបាញ់ជំនួសម៉ាស៊ីនដែលប្រើធ្យូងថ្ម។ គាត់គឺជាអ្នកដំបូងក្នុងការលើកកម្ពស់យន្តហោះយោធានិងបង្កើតសេវាកងទ័ពជើងទឹកអាកាស។ ដូច្នេះគាត់មានចំណង់ខ្លាំងណាស់អំពីអាកាសចរណ៍ថាគាត់បានរៀនមេរៀនហោះហើរដើម្បីយល់ដឹងអំពីសក្តានុពលយោធារបស់ខ្លួន។ ទោះបីជាមិនបានចូលរួមដោយផ្ទាល់នៅក្នុងសមរភូមិនៃ Gallipoli, Churchill បានលាលែងតំណែងរបស់គាត់ដោយសារតែគាត់មានអារម្មណ៍ទទួលខុសត្រូវក្នុងការស្នើសុំបេសកកម្មនេះ។ ក្នុងរយៈពេលខ្លីគាត់បានចូលបម្រើកងទ័ពអង់គ្លេសដោយបញ្ជាកងវរសេនាតូចរ៉ូយ៉ាល់ស្គីលូស្តារនៅលើរណសិរ្សលោកខាងលិចហើយឃើញសកម្មភាពនៅក្នុង«ដីគ្មានមនុស្ស»។ នៅឆ្នាំ 1917 គាត់ត្រូវបានតែងតាំងជារដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងយុត្តិធម៌សម្រាប់ឆ្នាំចុងក្រោយនៃសង្គ្រាមដែលត្រួតត្រាផលិតរថក្រោះយន្តហោះនិងគ្រាប់កាំភ្លើង។
ពីឆ្នាំ 1919 ដល់ឆ្នាំ 1922 លោកឆឺចឈីលបានបម្រើការជារដ្ឋមន្ត្រីសង្គ្រាមនិងលេខានិងជាអាណានិគមនៅក្រោមនាយករដ្ឋមន្ត្រីដេវីឌអិលចចចច។ ក្នុងនាមជារដ្ឋលេខាធិការអាណានិគមលោកឆឺចឈីលត្រូវបានជាប់ពាក់ព័ន្ធក្នុងភាពចម្រូងចម្រាសមួយទៀតនៅពេលលោកបានបញ្ជាឱ្យមានអំណាចខ្យល់អាកាសដើម្បីប្រើលើកុលសម្ព័ន្ធឃឺដដែលរឹងរូសនៅអ៊ីរ៉ាក់ដែលជាប្រទេសអង់គ្លេស។ នៅចំណុចមួយគាត់បានស្នើថាឧស្ម័នពុលត្រូវបានប្រើដើម្បីដាក់ការបះបោរ។ សំណើនេះត្រូវបានគេពិចារណាប៉ុន្តែមិនដែលត្រូវបានអនុម័តទេទោះបីយុទ្ធនាការទម្លាក់គ្រាប់បែកធម្មតានិងបរាជ័យក្នុងការបញ្ចប់ការតស៊ូ។
ការបាក់ឆ្គងនៅក្នុងគណបក្សសេរីនិយមបាននាំទៅដល់ការបរាជ័យរបស់លោកឆឺចឈីលជាសមាជិកសភានៅក្នុងឆ្នាំ 1922 ហើយលោកបានចូលរួមជាមួយគណបក្សអភិរក្ស។ គាត់បានបម្រើការជាអធិការបតីនៃប្រទេសអេក្វាទ័រដែលបានវិលត្រឡប់ទៅកាន់ចក្រភពអង់គ្លេសវិញដើម្បីឱ្យមានស្តង់ដារមាសហើយបានយកឈ្នះប្រឆាំងនឹងកូដកម្មការងារទូទៅដែលគំរាមកំហែងធ្វើឱ្យសេដ្ឋកិច្ចអង់គ្លេសមានគ្រោះថ្នាក់។ ជាមួយនឹងការបរាជ័យនៃរដ្ឋាភិបាលអភិរក្សនៅឆ្នាំ 1929 លោក Churchill បានចេញពីរដ្ឋាភិបាល។ គាត់ត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាអ្នកជ្រុលនិយមស្តាំនិយមដែលមិនទាក់ទងជាមួយប្រជាជន។ គាត់បានចំណាយពេលពីរបីឆ្នាំដើម្បីផ្តោតលើការសរសេររបស់គាត់និងបានបោះពុម្ភផ្សាយប្រវត្តិសាស្រ្តនៃជនជាតិនិយាយភាសាអង់គ្លេស។
សង្គ្រាមលោកលើកទី II
ទោះបីជាដំបូងមិនបានឃើញការគំរាមកំហែងដែល Adolf Hitler បានបង្កឡើងនៅពេលដែលគាត់ឡើងកាន់អំណាចនៅឆ្នាំ 1933 Churchill បានក្លាយជាអ្នកគាំទ្រឈានមុខគេសម្រាប់ការរំសាយរបស់អង់គ្លេស។ នៅឆ្នាំ 1938 នៅពេលដែលប្រទេសអាល្លឺម៉ង់បានចាប់ផ្តើមគ្រប់គ្រងប្រទេសជិតខាងរបស់ខ្លួនលោកឆឺចឈីលបានក្លាយជាអ្នករិះគន់យ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ចំពោះគោលនយោបាយបន្ធូរបន្ថយចំពោះនយោបាយរបស់នាយករដ្ឋមន្ត្រី Neville Chamberlain ចំពោះពួកណាត្ស៊ី។
នៅថ្ងៃទី 3 ខែកញ្ញាឆ្នាំ 1939 ជាថ្ងៃដែលចក្រភពអង់គ្លេសបានប្រកាសសង្គ្រាមលើប្រទេសអាឡឺម៉ង់ព្រះវិហារត្រូវបានតែងតាំងជាចៅទួតទី 1 របស់លោក Admiralty និងជាសមាជិកគណៈរដ្ឋមន្ត្រីសង្គ្រាមហើយនៅខែមេសាឆ្នាំ 1940 លោកបានក្លាយជាប្រធានគណៈកម្មាធិការសម្របសម្រួលយោធា។ ក្រោយមកនៅខែនោះអាល្លឺម៉ង់បានឈ្លានពាននិងបានកាន់កាប់ប្រទេសន័រវែសដែលជាការបរាជ័យមួយសម្រាប់លោក Neville Chamberlain ដែលបានជំទាស់នឹងសំណើរបស់ Churchill ដែលថាប្រទេសអង់គ្លេសបានបង្ក្រាបការឈ្លានពានរបស់អាឡឺម៉ង់ដោយការកាន់កាប់ដោយឯកតោភាគីនូវរ៉ែដែកនិងកំពង់ផែសមុទ្រសំខាន់ៗនៅន័រវែស។
នៅក្នុងខែឧសភាការជជែកពិភាក្សានៅក្នុងសភាស្តីពីវិបត្តិនៅប្រទេសន័រវេរបានធ្វើឱ្យមានការបោះឆ្នោតមិនមានទំនុកចិត្តចំពោះលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រីលោកស្មីនលីនឡើយ។ នៅថ្ងៃទី 10 ខែឧសភាស្ដេចចចចទី 6 បានតែងតាំង Churchill ជានាយករដ្ឋមន្ត្រីនិងជារដ្ឋមន្ត្រីការពារជាតិ។ ក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានម៉ោងក្រោយមកកងទ័ពអាឡឺម៉ង់បានចាប់ផ្តើមវាយលុកភាគខាងលិចរបស់ខ្លួនដោយឈ្លានពានហូឡង់បែលហ្ស៊ិកនិងលុចសំបួ។ ពីរថ្ងៃក្រោយមកកងកម្លាំងអាល្លឺម៉ង់បានចូលទៅបារាំង។ ចក្រភពអង់គ្លេសបានឈរនៅតែម្នាក់ឯងប្រឆាំងនឹងការវាយប្រហារយ៉ាងខ្លាំង។
ភ្លាមៗនោះលោកឆឺចឈីលបានបង្កើតគណៈរដ្ឋមន្ត្រីចម្រុះមួយរបស់មេដឹកនាំមកពីគណបក្សពលករសេរីនិងអភិរក្ស។ គាត់បានដាក់បុរសដែលមានទេពកោសល្យនិងមានទេពកោសល្យក្នុងតួនាទីសំខាន់ៗ។ នៅថ្ងៃទី 18 ខែមិថុនាឆ្នាំ 1940 លោក Churchill បានថ្លែងសុន្ទរកថាមួយរបស់លោកទៅកាន់សភាប្រជាជនដោយព្រមានថា«សមរភូមិអង់គ្លេស»នឹងចាប់ផ្ដើម។ Churchill បានរក្សាភាពតានតឹងប្រឆាំងនឹងការកាន់ជើងណាស៊ីនៅរស់ហើយបានបង្កើតមូលដ្ឋានគ្រឹះសម្រាប់សម្ព័ន្ធភាពជាមួយសហរដ្ឋអាមេរិកនិងសហភាពសូវៀត។ មុននេះ Churchill បានបង្កើតទំនាក់ទំនងជាមួយប្រធានាធិបតីអាមេរិក Franklin D. Roosevelt នៅទសវត្សឆ្នាំ 1930 ហើយនៅខែមីនាឆ្នាំ 1941 គាត់អាចទទួលបាននូវជំនួយដ៏សំខាន់របស់សហរដ្ឋអាមេរិកតាមរយៈច្បាប់ Lend Lease Act ដែលអនុញ្ញាតឱ្យចក្រភពអង់គ្លេសបញ្ជាទិញទំនិញសង្រ្គោះពីសហរដ្ឋអាមេរិក។
បន្ទាប់ពីសហរដ្ឋអាមេរិកបានចូលសង្គ្រាមលោកលើកទីពីរនៅក្នុងខែធ្នូឆ្នាំ 1941 លោក Churchill មានទំនុកចិត្តថាសម្ព័ន្ធមិត្តនៅទីបំផុតនឹងឈ្នះសង្គ្រាម។ ក្នុងប៉ុន្មានខែក្រោយមកលោក Churchill បានធ្វើការយ៉ាងជិតស្និទ្ធជាមួយប្រធានាធិបតីអាមេរិកលោក Roosevelt និងមេដឹកនាំសហភាពសូវៀតលោកយ៉ូសែបស្តាលីនដើម្បីបង្កើតយុទ្ធសាស្ត្រសង្រ្គាមសម្ព័ន្ធមិត្តនិងពិភពលោកក្រោយសង្គ្រាម។ នៅក្នុងកិច្ចប្រជុំនៅទីក្រុងតេអេរ៉េន (ឆ្នាំ 1943) យ៉ាល់តា (ខែកុម្ភៈឆ្នាំ 1945) និងទីក្រុងផតស្តាម (ខែកក្កដា 1945) ឆឺចឈីលបានសហការជាមួយមេដឹកនាំទាំងពីរដើម្បីបង្កើតយុទ្ធសាស្ត្ររួបរួមប្រឆាំងនឹងអំណាចអ័កស៊ីសនិងបានជួយបង្កើតពិភពលោកក្រោយសង្រ្គាមជាមួយអង្គការសហប្រជាជាតិ កណ្តាល។ នៅពេលដែលសង្រ្គាមបានដួលរលំលោក Churchill បានស្នើឱ្យមានផែនការកំណែទម្រង់សង្គមនៅក្នុងចក្រភពអង់គ្លេសប៉ុន្តែមិនអាចបញ្ចុះបញ្ចូលសាធារណជនបានទេ។ គាត់ត្រូវបានចាញ់នៅក្នុងការបោះឆ្នោតទូទៅនៅខែកក្កដាឆ្នាំ 1945 ។
ក្នុងរយៈពេល 6 ឆ្នាំបន្ទាប់ Churchill បានក្លាយជាមេដឹកនាំគណបក្សប្រឆាំងនិងបន្តមានផលប៉ះពាល់ដល់កិច្ចការពិភពលោក។ នៅខែមីនាឆ្នាំ 1946 នៅពេលដែលលោកធ្វើទស្សនកិច្ចទៅកាន់សហរដ្ឋអាមេរិកលោកបានធ្វើឱ្យសុន្ទរកថាដ៏ល្បីរបស់លោកដែលមានចំណងជើងថា "ដែកវាំងនន" ដែលជាការព្រមាននៃការត្រួតត្រាសូវៀតនៅអឺរ៉ុបខាងកើត។ លោកក៏បានធ្វើការតស៊ូមតិផងដែរថាប្រទេសអង់គ្លេសនៅតែឯករាជ្យពីសម្ព័ន្ធភាពអឺរ៉ុបនិងរក្សាឯករាជ្យភាពរបស់ខ្លួន។
បន្ទាប់ពីការបោះឆ្នោតសកលឆ្នាំ 1951 Churchill បានវិលត្រឡប់មកកាន់រដ្ឋាភិបាលវិញ។ គាត់ត្រូវបានតែងតាំងជារដ្ឋមន្ត្រីការពារជាតិចន្លោះខែតុលាឆ្នាំ 1951 និងខែមករាឆ្នាំ 1952 ហើយបានក្លាយជានាយករដ្ឋមន្ត្រីនៅខែតុលាឆ្នាំ 1951 ។ នៅឆ្នាំ 1953 Churchill ត្រូវបានជិះជាន់ដោយមហាក្សត្រីអេលីសាបិតទី 2 ។ គាត់បានណែនាំពីកំណែទម្រង់ដូចជាច្បាប់មីននិងរថយន្ដឆ្នាំ 1954 ដែលធ្វើអោយប្រសើរឡើងនូវលក្ខខណ្ឌការងារនៅក្នុងមីននិងច្បាប់ស្តីពីការជួសជុលនិងជួលផ្ទះឆ្នាំ 1955 ដែលបានបង្កើតស្តង់ដារសម្រាប់លំនៅដ្ឋាន។ កំណែទម្រង់ក្នុងស្រុកទាំងនេះត្រូវបានគ្របដណ្ដប់ដោយវិបត្ដិនយោបាយបរទេសជាច្រើននៅក្នុងអាណានិគមនៃប្រទេសកេនយ៉ានិងម៉ាឡាយ៉ាដែល Churchill បានបញ្ជាឱ្យមានសកម្មភាពយោធាដោយផ្ទាល់។ ខណៈពេលដែលជោគជ័យក្នុងការបញ្ឈប់ការបះបោរវាបានបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថាចក្រភពអង់គ្លេសមិនអាចទ្រទ្រង់ការគ្រប់គ្រងអាណានិគមរបស់ខ្លួនទៀតទេ។
ឆ្នាំក្រោយនិងការស្លាប់
Churchill បានបង្ហាញពីសញ្ញានៃសុខភាពផុយស្រួយនៅដើមឆ្នាំ 1941 ខណៈដែលកំពុងទៅសួរសុខទុក្ខសេតវិមាន។ នៅពេលនោះគាត់បានទទួលរងនូវការគាំងបេះដូងស្រាលហើយនៅឆ្នាំ 1943 គាត់មានការវាយប្រហារស្រដៀងគ្នាក្នុងពេលប្រយុទ្ធនឹងជំងឺរលាកសួត។ នៅខែមិថុនាឆ្នាំ 1953 នៅអាយុ 78 ឆ្នាំគាត់បានទទួលរងនូវជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាលជាច្រើននៅការិយាល័យរបស់គាត់។ ព័ត៌មាននេះត្រូវបានរក្សាទុកពីសាធារណជននិងសភាដោយការប្រកាសជាផ្លូវការថាគាត់បានទទួលរងពីការអស់កម្លាំង។ គាត់បានជួយសង្គ្រោះនៅផ្ទះហើយត្រឡប់ទៅធ្វើការជានាយករដ្ឋមន្ត្រីវិញនៅខែតុលា។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយសូម្បីតែគាត់ក៏ឃើញគាត់ថាគាត់មានកាយសម្បទានិងស្មារតីយឺតដែរ។ លោក Churchill បានចូលនិវត្តន៍ជានាយករដ្ឋមន្ត្រីនៅឆ្នាំ 1955 ។ គាត់នៅតែជាសមាជិកសភារហូតដល់ការបោះឆ្នោតសកលឆ្នាំ 1964 នៅពេលដែលគាត់មិនបានស្វែងរកការបោះឆ្នោតឡើងវិញ។
មានការសន្និដ្ឋានថា Churchill បានទទួលរងពីជំងឺអាល់ហ្សៃមឺរក្នុងឆ្នាំចុងក្រោយរបស់គាត់ប៉ុន្តែអ្នកឯកទេសផ្នែកវេជ្ជសាស្ត្រជាច្រើនយល់ថាការថយចុះសមត្ថភាពខាងស្មារតីគឺដោយសារតែជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាលដែលគាត់បានទទួល។ បើទោះបីជាសុខភាពរបស់គាត់មិនល្អក៏ដោយក៏ឆឺចឈិលអាចនៅតែសកម្មនៅក្នុងជីវិតសាធារណៈទោះបីជាភាគច្រើនមកពីការលួងលោមនៃផ្ទះរបស់គាត់នៅ Kent និង Hyde Park Gate នៅទីក្រុងឡុងដ៍។
នៅថ្ងៃទី 15 ខែមករាឆ្នាំ 1965 លោក Churchill បានទទួលរងនូវជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាលធ្ងន់ធ្ងរដែលធ្វើឱ្យគាត់ឈឺធ្ងន់។ គាត់បានស្លាប់នៅឯផ្ទះនៅទីក្រុងឡុងរបស់គាត់ប្រាំបួនថ្ងៃក្រោយមកនៅអាយុ 90 ឆ្នាំនៅថ្ងៃទី 24 ខែមករាឆ្នាំ 1965 ។ ប្រទេសអង់គ្លេសបានកាន់ទុក្ខអស់រយៈពេលជាងមួយសប្តាហ៍។
ក្នុងនាមជានាយករដ្ឋមន្ត្រីចក្រភពអង់គ្លេសលោក Winston Churchill បានប្រមូលផ្តុំប្រជាជនអង់គ្លេសក្នុងកំឡុងពេលសង្គ្រាមលោកលើកទី 2 ហើយបានដឹកនាំប្រទេសរបស់គាត់ពីគែមនៃជ័យជម្នះរហូតដល់ជ័យជម្នះ។
P12